Moeraswallaby’s zijn altijd drachtig
Moeraswallaby’s zijn altijd drachtig
Drachtig worden, terwijl je op het punt staat een jong te werpen. Het klinkt onwaarschijnlijk in de oren, maar dat is wat meestal gebeurt bij moeraswallaby’s. Terwijl ze het ene jong nog dragen in de baarmoeder, wordt het volgende jong alweer verwekt. Op deze manier zijn volwassen, vrouwelijke moeraswallaby’s hun hele leven drachtig: een prestatie die geen enkel ander dier ze nadoet.
Moeraswallaby’s zijn altijd drachtig
Deze uitzonderlijke manier van voortplanten is recent ontdekt door wetenschappers en mogelijk doordat deze wallaby beschikt over twee baarmoeders. Het enige andere dier die hier over beschikt, de Europese haas, kan ook drachtig raken van een tweede jong terwijl ze nog drachtig is van de eerste. Maar deze hazen kennen een afgebakend paarseizoen waardoor ze niet doorlopend drachtig zijn.
Buideldieren
Moeraswallaby’s zijn buideldieren, net als kangoeroes, buidelratten en koala’s. Kenmerkend voor de kangoeroesoorten is dat de jongen nog onvolgroeid en onderontwikkeld zijn bij de geboorte. Het jong kruipt in de buidel en voedt zich daar aan de tepel van de moeder. Pas na zo’n zes maanden verlaat het jong af en toe de buidel om zelf de wereld te verkennen. Hij drinkt dan nog wel regelmatig bij zijn moeder. Na ongeveer een jaar is het jong helemaal zelfstandig.
Op dat moment is het moederdier al ongeveer een jaar drachtig van haar nieuwe jong. Het embryo heeft al die tijd in een soort sluimertoestand in haar baarmoeder geleefd en begint zich te ontwikkelen zo tegen de tijd dat haar eerdere jong, ook wel een ‘joey’ genoemd, de wijde wereld intrekt. Na ongeveer een maand is het nieuwe jong klaar om in de buidel te kruipen maar al een paar dagen vóór de bevalling paart het vrouwtje waarna de cyclus zich herhaalt.
Uitgestelde innesteling
Niet alleen de tweede baarmoeder werkt trouwens mee aan de doorlopende dracht van moeraswallaby’s. Normaal gesproken zou het bij zoogdieren ook niet mogelijk zijn door de hormonen die tijdens de dracht en de zoogperiode vrijkomen. Deze zijn anders dan de hormonen die nodig zijn voor een voorspoedige innesteling en zorgen meestal voor een natuurlijke rustperiode voor het moederdier.
Wetenschappers zijn opgetogen over deze ontdekking, want kennis over deze manier van voortplanten kan zeer waardevol zijn bij het ontwikkelen van nieuwe methodes rondom de menselijke voortplanting. Als voorbeeld noemen ze de werking van de uitgestelde innesteling. Als deze nagebootst kan worden, kan dat een doorbraak betekenen voor ifv-behandelingen. Het invriezen van de embryo’s zou dan niet meer nodig zijn. Ook over de werking van hormonen bij de voortplanting kunnen de wetenschappers nog veel leren dankzij de wallaby’s!
